․․․պարզ, առանց զգուշացնելու, սպասեցնելու, առանց աղմուկի գալիսա էն օրը, որ դու նայում ես մենակ առաջ, հեռուն, լույսը ու երջանիկը․․․ նորից սկսում ես սիրել ժամացույցի սլաքների ձայնը, նորից անհամբեր սպասում ես լուսաբացին, նորից ուրախանում, որ վերջապես մթնեց․․․ նորից հագնում ես սպորտային կոշիկներն ու գլուխը բարձր գնում դեպի էն ամենաթաքուն, էն ամենամիակ ու ամենահարազատ երազանքի հետևից․․․ կանչումա ^^