հեյ
վերջերս զգում եմ, որ նույնիսկ առօրյա խոսակցություններում սկսել է գերակշռել անգլերենը։ էդ ինձ մի տեսակ դուր չի գալիս, հատկապես, երբ երեկ սրճարանում, երբ Անդրանիկի հետ անգլերեն էինք խոսում, մի հայ աղջիկ, մտածելով, թե հայ չենք, անգլերեն հարցրեց, թե արդյոք մենք հերթի մեջ ենք։ եթե այսպես շարունակվի, սխալ պատկեր է լինելու ապագայում։ ի վերջո՝ օ մենք cool ենք, մենք անգլերեն ենք խոսու՞մ, թե՞ այլ պատճառ կա։
խնդիրն այն է, որ հայերենը ժամանակի հետ էդպես էլ չքայլեց։ իրավիճակների մեծ մասում չգիտես՝ ինչ բառ օգտագործել, ինչպես նկարագրել՝ ինչ է կատարվում։ ու էսօր էդ օրինակներից մեկը մտքիս եկավ։
իմ ամեն երկրորդ քայլին ես կամ ինձ եմ վնասում, կամ կողքիններիս, կամ մի բան եմ ջարդում կամ գցում։ մի քանի օր առաջ դրա պատճառով ստիպված եղանք երկու հատ բաժակ գնել մինիսոյից, քանի որ ես կոտրել էի բաժակի կափարիչը։ հայտնի clumsy։ բացում եմ նայիրի բառարանը՝ clumsy-ի հայերենը գտնելու համար։
ես չեմ, դուք եք՝ ես անշնորհք, անճոռնի, անտաշ կամ անտակտ ե՞մ։ չէ այ մարդ, դեպքերի 70%-ում ինքս ինձ եմ վնասում։ թութի ժողովուրդը հուշեցին անփույթ բառը, որը, այո նկարագրում է ինձ, բայց մի տեսակ էլի նեղանում եմ։ clumsy-ի դեմ ոչինչ չունեմ, բայց անփույթը կոպիտա հնչում։
նմանատիպ դեպքերը քիչ չեն, կամ մեզ նոր բառեր են պետք, կամ մեր ունեցած բառերը ավելի հաճախ օգտագործել, որ ականջին խորթ ու կոպիտ չհնչեն։ իսկապես ուզում եմ միայն հայերեն խոսել, երբ խոսում եմ հայերի հետ։ ուզում եմ հայերեն մտածել, ինչը արդեն վաղուց չի ստացվում, մի տեղ մի բան սխալ ա գնացել։
այ էս լեզուների, հայ/գերման/անգլերենի պայքարը անվերջա ուղեղիս մեջ, ու արդյունքում տուժումա էն, որ միտքս չեմ կարողանում գրագետ արտահայտել, ձևաբանորեն ու շարահյուսորեն հավատարիմ մնալ էն լեզվին, որով խոսում եմ։ խնդիրներ…խնդիրներ…
հոգ տար քո մասին