#SyuneciBlog
Հեյ:
Երեեեխեեե՜ք, ձյունա գալիս, ձեր մոտ էլա՞ գալիս, ձեր բակում էլ կա՞, մեր մոտ ավելի շատ կա:
Ինչքան հիշում եմ՝ ամեն տարի էլ էս վերջին ամիսներին ձյուն եկել է: Ինչքան հիշում եմ՝ առաջին արձագանքները միշտ նույնն են՝ հատկապես սոց. կայքերում՝
-Վաաայ, վերջապես ձյուն եկավ (պատուհանից նկար)
-Ուֆ, էս ձյունն էլ ժամանակ գտավ… (թրջված ու մրսած նկար)
-Ոնց որ՝ չգիտեիք որ ձմեռ պիտի գար (տաք շորերով անկապ նստած նկար)
և այլն…
էլի գտնվեցին մարդիկ, որ քննադատեցին էս ամեն ինչի մասին խոսողներին՝ պարապ, ձանձրալի կամ որ օ՜ ամենավատն է՝ ոչ օրիգինալ որակելով: Չգիտեմ՝ ինչու, բոլորը օրիգինալացավ են կպել էս վերջերս:
Նախապես կամ ոչ այնքան ասեմ, որ օրը ամենալավերից չէր, տրամադրությունս էլ գերազանց չի, ու դա, բնականաբար, անդրադառնալու է բլոգիս վրա:
Էդպես…ձյունն եկավ, սառեցինք, մրսեցինք, տաք տեղ գտանք, թեյեցինք, աշխատեցինք, ծուլացանք, հիմա ուզում եմ տուն գնալ…
***
Շատ կուզենայի ունենալ էնպիսի բառապաշար, որ կարողանայի նկարագրել էն, ինչ ես զգացել եմ էսօր 24 համարի երթուղային նստելիս: (էն դեղին բոգդան կոչվածները)
Մի անեկդոտ կար՝
-Անձրև է գալիս:
-Դըրսըմը՞ (դրսու՞մ)
Էս պարզ ու ցավոտ ու անընդունելի իրականություն է: Անձրև էր գալիս ավտոբուսում: Ավտոբուսի ՄԵՋ: ՆԵՐՍՈՒՄ:
***
Երկու տղա վերջում նստած ակտիվ զրուցում էին: Չեմ ասի՝ ինչից: Կասեմ, որ երբ երկու կանայք ներս մտան, էս շատախոսները (ինձանից շատ էին խոսում) վեր կացան՝
-Մորքուրներ ջան, եկեք նստեք, բայց նախորոք ասում ենք՝ փչումա:
-Դեհ, փչումա, փչումա, կարևորը նստած կգնանք տղաներ ջան, ապրեք:
Երեք րոպե անց.
-Տղերք ջան, էս ոնցա փչում, լավ էլ տաք տեղ կանգնած եք:
Հիմա մեր հերոսների որակների մասին չեմ ուզում խոսել, չենք շեղվում թեմայից, բայց ախր ինչու՞, ի՞նչն ենք սխալ արել, որտե՞ղ ենք երկար քնել, որտե՞ղ ենք անտարբեր անցել, որտե՞ղ ենք մատների արանքով նայել, որ ավտոբուսի ՄԵՋ անձրև է գալիս, վերջի նստածների վրա էլ ՓՉՈՒՄ է: