հեյ,

էս վերջերս խոսում էինք ցավը զգալու, էդ մասին խոսելու կամ դրան ուշադրություն չդարձնելու ու ուղղակի ուղեղը անջատած ապրելու մասին։

ես ցավը մինչև վերջ զգալ ու արտահայտել նոր եմ սովորել։ կար ժամանակ, որ պարզապես անջատում էի զգայարաններս ու հասա նրան, որ նույնիսկ դրական էմոցիաներ չէի զգում։

իսկ ցավը անջատում ես քեզ էդ թեմայից շեղելով, տխուր ես՝ երգ ես լսում, որ որախանաս, գիտես, որ էդ թեման քեզ տխրեցնումա՝ չես մտածում էդ մասին, խուսափում ես։

ու նոր մի միտք եկավ, ցավը անտեսելը, քեզ արհեստականորեն ուրախացնելը նմանա ջրի վրա անձեռոցիկ դնելուն։ ջուրը չկա էլ, բայց անձեռոցիկը խոնավա։

հոգ տար քո մասին