դու իմը չեղար
լինելու ճամփին․․․
ես չեղա քոնը
չգտա չափն իմ
որ քո աշխարհում ես տեղավորվեմ
իբր համարենք՝ ես մեղավորն եմ․․․
դու իմը չեղար լինելու պահից
ինչպես խանութում մի բան գնելիս
դեռ չվճարած
դեռ չվայելած
գցում ես, կոտրում․․․
հետո վճարում տուգանքի պես բան,
ասենք՝ նույն գինը հենց ծաղկամանի,
որ ոչ մի անգամ ծաղկով չբուրեց,
ու քոնը չեղավ,
բայց վճարեցիր․․․․
թեկուզ տասը ցենտ․․․
ու պատմությունը,
որքան երկար է,
նույնքան անհեթեթ․․․
դու իմը չեղար․․․
իսկ քո աշխարհում,
ինձ տեղ չկար էլ․․․