հեյ
ամեն անգամ, երբ մի բանից բողոքում եմ՝ մի տեղս ցավումա, հոգնած եմ և այլն, մաման ասումա՝ դու քո օրգանիզմի վրա փորձեր ես անում, սենց չի կարելի։ մաման դա վատ իմաստով ա ասում, իսկ ես, հա, իրականում անում եմ ինչ-որ փորձեր օրգանիզմիս վրա՝ կյանքի լավագույն տարբերակը իմ համար գտնելու ու հետո էդ ոսկե միջինով ապրելու համար։ նախապես ասեմ՝ մեծ ձախողումներ չեն եղել, բայց մեծ ձեռբերումներ էլ չունեմ։
ամեն օր կարդում ենք հազարավոր հոդվածներ՝ ամեն օր կերեք «ինչ-որ սովորական բանջարեղեն կամ բույս» և տեսեք, թե ինչ կլինի ձեր օրգանիզմի հետ, խառնեք այս երկու նյութերը, խմեք ամեն օր, տեսեք թե ինչպես կբոյովանաք ու տենց… ես, մեղմ ասած, չեմ հավատում էդ հոդվածներին։ մի քանի օր առաջ գրել եմ, որ յուրաքանչյուրս անհատներ ենք ու տարբեր օրգանիզմներ տարբեր երևույթներին արձագանքում են ուրույն ձևով։ միգուցե էդ հոդվածը գրող ռուս ծյոծյան էդ հեղուկից բոյովացելա, քավ լիցի, ես նրան չեմ մեղադրում ստահոդ հոդվածներ գրելու մեջ, բայց ես ինձ ավելի լավ գիտեմ։ ես էդ հեղուկից մաքսիմում սովածանամ ։Դ
ու տենց…սկսեցի իմ փորձերն անել։ մի շաբաթ ջուր չխմելուց մինչև ամեն առավոտ գոլ ջուր խմել, հասա բուսակերության, մոտ մեկ ամիս հումակեր էի, մեկ տարի ամեն օր յոգա անելուց հետո մի ամիս առանց յոգա ապրել, սուրճը բացառել մի շաբաթ էն դեպքում, երբ ինձ առանց սուրճ չեմ պատկերացրել երբեք։
մի եզրակացության եկա միայն՝ օրգանիզմդ քեզ ոչ միայն լսում, այլ նաև ուղղորդումա։ հիշեցնումա, որ ջուր խմելու ժամնա, որ էսօր միքիչ ավելի քիչ ես շարժվել։ ուղղակի պետք է լսես ինքդ քեզ։ ոչ մի հոդվածագիր չգիտի՝ ինչ ես զգում դու։
հոգ տար քո մասին