չարի վերջը

հեյ,

Թումանյանը էս երկու օրվա համար գրած հեքիաթ ունի չէ՞։ աղվեսը գալիսա՝ ութ շրջանա ուզում, տալիս ես, հետո գալիս միջանցքա ուզում, տալիս ես, հետո գալիս Սյունիքա՞ ուզում։ տալիս ես….

բա մեր հեքիաթի ագռավն ովա՞, որ գա ասի՝ սարն ամենքիս է հավասար։

մեր հեքիաթի չեղած ագռավը եկավ ասեց պատժում եմ ձեզ, ոնց որ արևմտյան ծտերի հետ եք ուզում հա՞ մոտիկանաք։

արևմտյան ծտերն էլ մենակ ծլվլան, էհ խոսեն, խորը մտահոգություն հայտնեն կկվի ձագերի կորստի համար ու չգտնեն մի շուն, որ էս աղվեսին մի քանի պատժամիջոց կիրառի, ձենը կտրի։

տականք ա ագռավը, մեր հեքիաթի ագռավը աղվեսից ոչ մի բանով չի տարբերվում, մոտիկություն ա անում աղվեսի հետ, մի երկու չունեցած կկվի ձագ էլ ինքն ա ուզում։ թե բա բույնդ տուր ինձ, ես աղվեսին կասեմ էլ չի գա։

լաց էր լինում մայրիկ կկուն…

կներեք։

հոգ տարեք ձեր նյարդերի մասին

հոգ տար քո մասին

One thought on “չարի վերջը

Մեկնաբանությունները փակված են։