երևի, երևի․․․ by AnnenMayKantereit

Հեյ,


Մի հատ հավես երգի բառեր եմ բերել քեզ։ 

քո հետ լրջանալը հեշտ ա

ու հեշտա քեզ «չէ» ասելը,
կամ ասելը՝ «ես դեռ պատրաստ չեմ»
դու ինձ ժամանակ ես տալիս։

համովն ես
թե ինչքան սիրուն ես, թե ոնց ես վայելում, 
որ ձռմանը վերջապես ձյուն եկավ, 
դու սիրում ես բոլոր եղանակները։

առավոտները ես չեմ կարող ծիծաղս զսպել 
երբ ինձ պաչիկովդ արթնացնում ես 
ու նոր եմ հասկանում, որ հեշտա քո հետ 
որովհետև քեզ շատ բան պետք չի 
ու դու ինձ ժամանակ ես տալիս։

ու տենց մտածում եմ, որ երևի․․․երևի․․․
սենց մնա միշտ 
ու մտածում եմ տենց, որ երևի․․․երևի․․․
միշտ սենց մնա։ 
հա, հեշտա, հեշտ, հեշտ, հեշտ
հա, հեշտա, հեշտ, հեշտ, հեշտ
էնքան սիրունա 
քեզ նայելը
երբ լողանալու ես գնում, 
հետո գալիս դիմացս կանգնում 
ու ասում՝ «էսօր դժվար օրա լինելու»
ու հարցնում ես՝ 
«ի՞նչ անենք երեկոյան»,
մենք ծիծաղում ենք համբուրվելու կեսից
ու ես նկատում եմ, որ հեշտա, 
որովհետև քեզ շատ բան պետք չի, 
դու էլ ինձ ժամանակ ես տալիս։ 
ու տենց մտածում եմ, որ երևի․․․երևի․․․
սենց մնա միշտ 
ու մտածում եմ տենց, որ երևի․․․երևի․․․
միշտ սենց մնա։ 
հա, հեշտա, հեշտ, հեշտ, հեշտ
հա, հեշտա, հեշտ, հեշտ, հեշտ
որովհետև տեսնում ես այն, ինչ ոչ մեկին ցույց չեմ տալիս 
քեզ պատմում եմ բաներ, որ ինքս ինձ չեմ խոստովանում, 
ու ուզում եմ, որ սենց մնա միշտ
ու կարծում եմ, որ տենց էլ կլինի
երևի, երևի
երևի, երևի
երևի, երևի
երևի, երևի
ու ուզում եմ, որ սենց մնա միշտ
ու կարծում եմ, որ տենց էլ կլինի
երևի, երևի
երևի, երևի
երևի, երևի
երևի, երևի

2 thoughts on “երևի, երևի․․․ by AnnenMayKantereit

Մեկնաբանությունները փակված են։