հեյ

մենք սովոր ենք, որ երկուշաբթիները պետք է լինեն տխուր, դժվար, չանցնող, ֆեյլերի ձախողումների հաջորդականություն, սակայն արի ու տես, որ շատ էլ հնարավոր է ունենալ մի հրաշալի երկուշաբթի։ էնքան հրաշալի, որ ցանկանալ հասնել տուն ու անկախ ժամից ու կոկորդի ցավից բլոգել էդ մասին։ 

նախ պետք է ասել, որ կատարյալ առավոտը սկսում է հոբիով ու դառը կօֆե֊ով։ ու էսօր իմ առավոտը այո կատարյալ էր։ Յոգա, կոֆե, ու նաև էնքան շուտ էի արթնացել, որ հասցրինք Մետաքսի հետ մի լավ զրուցել բամբասել և նոր ապա գնացի աշխատանքի։ 

(մի օր երկար կպատմեմ էն հրաշք թիմի մասին, որոնց հետ օրը անցնումա ակնթարթի նման, առանց պաթոսի ու չափազանցնելու)

և օրվա կարևոր իրադարձությունը՝ ես անցա լինուքսի։ 

էսպիսի փոքր  ու ժպտացնող բաներ կգտնեք միայն Երևանում

մի քանի օր առաջ հերթական փաստագրականը նայեցինք՝ Revolutionary OS֊ը (խորհուրդ եմ տալիս անպայման դիտել), ու ես վերջնականապես համոզվեցի, որ ուզում եմ Լինուքս օգտագործել։ ընտրեցինք դիզայն՝ Elementary. դե նրա համար, որ նախ՝ սկիզբնա ու պետք է դեռ ծանոթանալ, սովորել, ապա ավելի թեթևա, քան ինձ ավելի շատ դուր եկած թզուկը։ 

իրականում դեռ մի քանի ժամ է, ինչ աշխատում եմ նոր համակարգով, բայց տպավորություն կա, թե նոր աշխարհ եմ բացահայտել, հայտնաբերել ու հա, երջանիկ եմ։ 

կներես, եթե վերնագիրը կարդալիս մտածեցիր էստեղ tech վերլուծություն կկարդաս ու հիասթափվեցիր, քանի որ սա ընդամենը ուրախությունը կիսելու ու շնորհակալ լինելու բլոգ էր։ 

խոստանում եմ՝ մնացած բացահայտումներիս մասին անպայման գրել․․․ 

մերսի քեզ շատ (: իմ կյանքի ամենասիրուն երկուշաբթին էր։ 

֊ինչի՞ վանէ

֊իմ սիրած անունն ա․․․

֊աղջկադ անունը կդնե՞ս

֊չէ, կարգիչիս անունն եմ դրել։ 

#զրույց

տենց․․․