ծնունդի համար մեզ լույսեր էր պետք։ ես գտա կայք, որտեղ կարող եմ պատվիրել նման բան։ կայքով պատվիրելու համար պետք էր անպայման լրացնել հեռախոսահամար ու էլ փոստ։ ուրախացա, որ էլ փոստ ուզեցին, միքիչ անկապ էր, որ հեռախոսահամար ուզեցին, բայց դե օկեյ։

կայքի անունը չեմ գրում, հավես չկա գովազդի, որ պետք լինի, գրեք։

ու դե ես սպասում եմ, որ մեյլ գրեն կամ զանգեն, հաստատեն պատվերը։ պատվիրելիս չես վճարում, վճարում ես պատվերը ստանալիս։ էդ ուրախացա, որ քարտի տվյալներ չեմ տալու, ես չեմ վստահում էդ կայքին, իհարկե։

չզանգեցին, ուրբաթ ցերեկ էի պատվիրել, դե մտածում եմ օկ շիրակիա դիմացը, սպասեմ երկուշաբթի էլ չզանգեն, ես կզանգեմ։ դե չզանգեցին, լույսերը իսկապես պետք են, ուրիշ տեղից էլ չգտա։ միքիչ առաջ զանգեցի, ասեցին, որ գրասենյակից դուրս են եկել արդեն (ուրախացա, որ չասեցին «օֆիս», ասեցին գրասենյակ)։

բայց դե սա Հայաստանն է, այստեղ դու պետք է ունենաս whatsapp։ ասեցին էս համարի whatsapp-ին գրեք, թե ինչ եք ուզում ու որ օրվա համար, մենք վաղը գնանք գրասենյակ, ձեզ պատասխանենք։

ես մտածում եմ՝ բա մեյլը ինչի եք ուզել։ բայց դե չեմ ասում։ հաստատում եմ՝ էս համարի whatsapp-ին՞, ասումա՝ հա։

փորձում եմ գրել, պարզվումա էդ համարը չունի whatsapp։ իրանք երեք հատ համար ունեին կայքում։ դե արի գուշակի, թե որ համարը ունի whatsapp։ գրանցեցի բոլոր երեք համարները, վերջապես whatsapp-ի կոնտակտներում հայտնվեցին իրանք։ ու տենց գրեցի։ ու վստահ եմ գրեթե 99 տոկոս, որ ինձ վաղը կզանգեն/կգրեն։ պատվերը կհաստատվի, լույսերը կստանամ։ բայց ինչ կլիներ ինձ հետ, եթե ես չունենայի հեռախոսահամար ու չունենայի whatsapp։

սա Հայաստանն է, այստեղ դու տանն ես, ուր քեզ հիշում են մենակ whatsapp-ով։