լռելու մասին

#SyuneciBlog
Լռելու մասին երգեր կա՞ն:
Լռելու մասին պատմում ե՞ն:
Խոսում են խոսելու մասին:
Երգում են երգելու մասին:
Գոռում են գոռալու մասին:
Մնացած ամեն ինչի մասին լռում են:
Լռում են ներելու մասին:
Լռում են ներվելու մասին:
Կարոտի մասին լռում են:
Լռում են ցավոտի մասին:
Բառերի մասին խոսում ե՞ն:
Թեև խոսում են բառերով…
Եթե խոսում են աչքերով,
Լռում են բառերի մասին:
Եթե խոսում են ձեռքերով,
Բառեր են գծում օդի մեջ:
Բայց չեն լռում,
Լռելու մասին չեն խոսում:
Չեն խոսում լռելու մասին:
Չեն լռում խոսելու մասին:

Սահակի կատուն

#SyuneciBlog
-Վեր կաց, օրդ սկսելա արդեն, ուշացար…
-Կլինի՞ մի օր ասես՝ քնի, էսօր աշխարհի վերջնա, էլ գործի չես գնալու, ես էլ գլուխս խոթեմ էս փետուրով բարձի մեջ ու էդ աշխարհի վերջն էլ չզգամ, քեզ էլ:
-Էհ, չես ուզում, մի գնա, համ էլ էդքան փիլիսոփայելուդ տեղը հիմա արդեն հագնվել ու եկել էիր կոֆեդ խմելու, սառեց, դարձավ անհամ սևաջուր:
-Այ էդ ուրիշ բան, դե ասա, որ կոֆե ես բերել, գոնե վեր կենալու պատճառ ունենամ: 
-Ախր ոնց եմ ատում էդ եթե չեմ սիրում, ուրեմն ատում եմ  տեսակդ, այ մարդ սովորական օրա, սովորական կոֆե էլի: Խմի, գնա աշխատանքիդ: 
-Ոչ մի օր էլ սովորական չի, ասեմ ավելին՝ ամեն օր նորա ու տարբեր: Ոչինչ որ ամեն օրս սկսումա քո վեր կաց, օրդ սկսելա արդեն, ուշացար-ով, ոչինչ որ ամեն առավոտ դառը կոֆե եմ խմում, ոչինչ, որ հաստատ գիտեմ՝ նույն ձև ես սարքում՝ սկզբից կոֆեն, որ միքիչ վառվի ու հոտը ընկնի տնով մեկ, հետո նոր ջուրը, ամեն օրվա կոֆեդ մի ուրիշ համ ունի, դե հա՝ տարին մի անգամ կարողա կրկնկվի էդ համը. դե դաժե մեր ամեն տարվա ծնունդներն են կրկնվում, կոֆեի համն ինչա, որ նույնը չմնա…
-Սառե՜ց, խմի, հետո քննադատի:
-Հեսա լույսը չբացված կգան էլի: Մեկը՝ հաց, մյուսը՝ սմետան, հազար ասեցի՝ Սահակ սմետան չի, ասա՝ թթվասեր, էն մյուս Սահակը կգա՝ սիգարետ տուր, ես էլ էլի կասեմ՝ սիգարետ չի, ծխախոտ ասա, համ էլ ընդհանրապես մի ասա, էդ ինչա, որ քաշում ես թոքերդ, դրա փոխարեն բեր մի կիլո մանդարին տամ, տար անուշ հոտով կեր: Ու էդ բոլորը կգան, օրվա խնդիրները կպատմեն. Սահակը կսրտնեղի, որ տղան  երեկ էլ չի զանգել: էս արդեն ութ տարիա, էդ ապերախտը մի օր չզանգեց հորը բարի լույս ասի, էն մյուս Սահակը կատվից կպատմի, որ ամեն օր սմետանա պետք է ուտի, Գոհարը փոքրի պարապմունքներից կպատմի, կասի, որ դասատուն երեկ էլա գովել…
-Ախր ինչի ես բոլորի հոգսերն ու պատմությունները քեզանով արել: Պատմում են, լսի, ականջ են ման գալիս, որ կիսվեն, թեթևանան, դու էլ քաշում ես, կլանում, բերում ինձ էլ թաթախում: Լսի, թող խանութիդ դարակներում, արի: 
-Ասում ես…
***
-Նստի ճաշդ լցնեմ, հը՞ն, ո՞նց էր, առևտուր կա՞, հասցնում ե՞նք:
-Մենք հասցնում ենք, կյանքը չի հասցնում: Ճաշ չեմ ուզում: Արի նստի, Սևակը էսօր սմետանա չառավ: Մի հաց առավ ու դուրս եկավ, թթվասերը թողեց սեղանին: Բառ էլ չխոսեց: Կատվին բան եղած չլինի…
-Պահ, դու էլ հո չասեցիր, կատու է էլի, երևի երեկվանից մնացելա, համ էլ հո մենակ քո բուտկան չի: Ճաշ եմ լցնում, քիչ խոսիր: 
***
-Սահակն էսօր չեկավ: Վաղը կգնամ՝ տեսնեմ ինչ է եղել: 
-Կամ դու, կամ Սահակը… 
***
-Խմած ե՞ս, օղու հոտ է գալիս շորերիցդ, ինչու՞ ուշացար:
-Սահակի կատվի օղորմաթասն էինք խմում: 

Բոլորը մեկի պատճառով կամ դեպրեսիան մենակ չի գալիս

#SyuneciBlog

-Ատում եմ բոլորիդ՝
Մութ սենյակի դուռը անձայն փակելուց հետո միայն սա անցավ մտքովս: 
Ատում եմ բոլորիդ՝
Վարորդին 200 դրամանոց մետաղադրամ տալուց ու երկու հատ 50 դրամանոց վերցնելիս միայն սա անցավ մտքովս:
Ատում եմ բոլորիդ՝
Սուպերմարկետի դրամարկղի մոտ հերթում կանգնածներից մեկը հրեց ինձ ու սա անցավ մտքովս:
Ատում եմ բոլորիդ՝
Պետհամարանիշի մեջ նույն թվից մի քանի հատ ունեցող մեքենա քիչ էր մնում ինձ առներ անիվների տակ, թեև թույլատրված տեղով էի անցնում, ու միայն սա անցավ մտքովս:
Ծաղկավաճառը ուզածս ձևով չփաթեթավորեց ծաղիկներս, ու մտքովս անցավ, որ
Ատում եմ բոլորիդ:
Կանգառ գնալիս մեկը սրբապատկեր պարզեց ու խնդրեց գնել, մտածեցի, որ 
Ատում եմ բոլորիդ: 
Ավտոբուսը ուշացավ, ուշացած եկավ ու երբ դռները բացվեցին, հասկացա, որ ոչ ինձ, ոչ էլ ծաղկեփնջիս տեղ չկա, մտածեցի՝
Ատում եմ բոլորիդ: 
Տաքսու մեջ ռաբիս երաժշտություն էր հնչում, վարորդը մի րոպե չլռեց, ամբողջ ճանապարհին մտածում էի՝
Ատում եմ բոլորիդ:
Հասա: Ծաղիկներն ու շոկոլադը հավանեցիր:
Առավոտյան ժպտացի ավտոբուսի վարորդին, սուպերմարկետի հերթում կանգնած ինձ հրողներին, տաքսու վարորդի զրույցները հետաքրքիր էին:

Բայց ռաբիսը էդպես էլ չի լսվի: 

for a new #start

#SyuneciBlog
Hey,
Happy Sunday guys
The morning has just begun with a cup of coffee and music. Yeah, as always. Today’s music is a little bit different. The 6th of November started with folkrock, mainly with The Windrose. 
As it turned out, this is the best way to ensure a very good and inspired start for the day. You will find yourslef in celtic woods, wandering and finding new miracles.

So just a piece of advice. Turn on this concert and make the coffee. (black and without sugar)

https://www.youtube.com/watch?v=J_-FwWKK1Hk The windrose live at Calumet (full concert 12.05.16)

Նոյեմբերի առաջին օրվա վերջը

#SyuneciBlog
Հեյ: 
Երեեեխեեե՜ք, ձյունա գալիս, ձեր մոտ էլա՞ գալիս, ձեր բակում էլ կա՞, մեր մոտ ավելի շատ կա:
Ինչքան հիշում եմ՝ ամեն տարի էլ էս վերջին ամիսներին ձյուն եկել է: Ինչքան հիշում եմ՝ առաջին արձագանքները միշտ նույնն են՝ հատկապես սոց. կայքերում՝
-Վաաայ, վերջապես ձյուն եկավ (պատուհանից նկար)
-Ուֆ, էս ձյունն էլ ժամանակ գտավ… (թրջված ու մրսած նկար)
-Ոնց որ՝ չգիտեիք որ ձմեռ պիտի գար (տաք շորերով անկապ նստած նկար)
և այլն…
էլի գտնվեցին մարդիկ, որ քննադատեցին էս ամեն ինչի մասին խոսողներին՝ պարապ, ձանձրալի կամ որ օ՜ ամենավատն է՝ ոչ օրիգինալ որակելով: Չգիտեմ՝ ինչու, բոլորը օրիգինալացավ են կպել էս վերջերս: 
Նախապես կամ ոչ այնքան ասեմ, որ օրը ամենալավերից չէր, տրամադրությունս էլ գերազանց չի, ու դա, բնականաբար, անդրադառնալու է բլոգիս վրա:
Էդպես…ձյունն եկավ, սառեցինք, մրսեցինք, տաք տեղ գտանք, թեյեցինք, աշխատեցինք, ծուլացանք, հիմա ուզում եմ տուն գնալ…
***
Շատ կուզենայի ունենալ էնպիսի բառապաշար, որ կարողանայի նկարագրել էն, ինչ ես զգացել եմ էսօր 24 համարի երթուղային նստելիս: (էն դեղին բոգդան կոչվածները) 
Մի անեկդոտ կար՝ 
-Անձրև է գալիս:
-Դըրսըմը՞ (դրսու՞մ)
Էս պարզ ու ցավոտ ու անընդունելի իրականություն է: Անձրև էր գալիս ավտոբուսում: Ավտոբուսի ՄԵՋ: ՆԵՐՍՈՒՄ: 
***
Երկու տղա վերջում նստած ակտիվ զրուցում էին: Չեմ ասի՝ ինչից: Կասեմ, որ երբ երկու կանայք ներս մտան, էս շատախոսները (ինձանից շատ էին խոսում) վեր կացան՝ 
-Մորքուրներ ջան, եկեք նստեք, բայց նախորոք ասում ենք՝ փչումա:
-Դեհ, փչումա, փչումա, կարևորը նստած կգնանք տղաներ ջան, ապրեք:
Երեք րոպե անց.
-Տղերք ջան, էս ոնցա փչում, լավ էլ տաք տեղ կանգնած եք:
Հիմա մեր հերոսների որակների մասին չեմ ուզում խոսել, չենք շեղվում թեմայից, բայց ախր ինչու՞, ի՞նչն ենք սխալ արել, որտե՞ղ ենք երկար քնել, որտե՞ղ ենք անտարբեր անցել, որտե՞ղ ենք մատների արանքով նայել, որ ավտոբուսի ՄԵՋ անձրև է գալիս, վերջի նստածների վրա էլ ՓՉՈՒՄ է: 

The family event (Her b-day without her)

#SyuneciBlog

Հեյ:
Ասում են կյանքում ամենաերջանիկ պահը էնա, որ ճամփորդությանդ առաջին օրը արթնանում ես ու փորձում հասկանալ՝ որտեղ ես: Երբ էսօր արթնացա, հարկ չկար հիշելու՝ որտեղ եմ, բայց մի միտք որ արտասանվեց առանց շրթունքների շարժի, օրս դարձրեց լավագույններից մեկը՝ Արփիի ծնունդնա էսօր:
Արփիի: Ծնունդը: Ծննդյան օրը: Առաջին քսանամյակը: Առաջին օրը՝ քսան տարեկան: Էսօր:

Ստորև մի քանի անկապ նախադասություններ, որ ուղղակի կգրեմ օրագրի նման:

Երեկ Արփին հուզվեց անակնկալից (դե մեր մեջ ասած՝ ես էլ պակաս չէի հուզվել): Արմին, դու ոնց ես էդքան ուժեղ: 
Անկեղծ ասած՝ առաջին դասից թռել ենք, որ առանց Արփի նշենք ծնունդը կոֆեով ու չայով 🙂 (Արփին գնացելա, որ գա)
Ու ես մենակ մի բան եմ ուզում Արփիին մաղթեմ՝ քեզ ուժ ու համբերություն, որովհետև սա դեռ սկիզբնա 😉

Աշնանը։ Պատուհանից։

#SyuneciBlog
Աշնան վերջին հովերն են։ Հետո ցրտերն են գալու։ Հետո վախենալու ենք ավտոբուսի պատուհանը բացել ու ականջակալի երգերի նոտաներին համապատասխան պատկերներ որոնել։ Հիմա հովերն են։ Հիմա հնարավոր է։ 
Այսօր ճանապարհը ավելի ու ավելի հարազատ է դառնում, երբ հիշում եմ, որ ուր որ է ձյունով է ծածկվելու, ու ավտոբուսը առանց սառույցից վախենալու չի սլանալու, որ ինձ տուն տանի։ Հետո սառույցի ժամանակ ավտովթարներն են շատ լինում, իսկ ես դրանցից սարսափում եմ, ինչպես սարսափում եմ, երբ ծխախոտը առանց հանգցնելու աղբամանի մեջ են գցում։ Կամ գետնին։ Օրեցօր հարազատ դարձող, կանաչ ու դեղին տերևներով ծածկված ճանապարհով ավտոբուսը սլանում է, իսկ ես ականջակալիս նոտաներին համապատասխան պատկերներ եմ փնտրում։ Չկա։ Երգերս քո մասին են, իսկ դու չկաս։ Իսկ եթե կաս էլ, թերթի կրպակ կամ կանգառում սպասող տատիկի ձեռքը բռնած փոքրիկ ես։ Եթե չէ՝ ավտոմասերի խանութ։ Անցանք։ Այդպես էլ իրական պատկերդ չգտա։ 
Կողքիս  մի երիտասարդ կա նստած։ Ձեռքին՝ ծաղկեփունջ։ Իմ չսիրած ծաղիկներով․ ես առհասարակ ծաղկասեր չեմ։ Իսկ երիտասարդը քնած է։ Հնարավոր է՝ երազում արդեն նվիրել է ծաղիկները։ 
Հասնում ենք քեզ, եթե համաձայն ես հագուստի խանութ լինել։ Եթե չէ՝ այդպես էլ չկաս։ Չերևացիր։ Երգը փոխվեց, պատկերը չփոխվեց։ Էլի երգը քո մասին է։ 
Լավ խնամված մի տատիկ բարձրացավ ավտոբուս։ Նրան տեղ զիջեցին։ Օրհնեց։ Օրհնանքը լսեցի, որովհետև երգերս վերջացան, ու հանեցի ականջակալներս։ Մինչև տուն էլի կնայեմ պատուհանից, էլի պատուհանը բաց կթողնեմ։ Աշնան վերջին հովերն են, իսկ ես չեմ ուզում կարոտել հովերը, երբ ցրտերը գան։ Նայում եմ պատուհանից ու էլի պատկերներ եմ փնտրում, որ համապատասխանեն ներսիցս հնչող երգերի նոտաներին։ Էլի քո մասին են։ Էլի չկաս։ Կամ էլ կաս, եթե ուզում ես ինձ համար աշնանային երկինք ու դեռ թույլ երևացող լիալուսին լինել։ 

2798ամյա քաղաք

#SyuneciBlog
Հեյ: 
Էսօր արթնացա` հիշելով, որ երեկ Էրեբունի-Երևանի ծնունդն էր ու էսօր պետք է հանդիպեմ Արփիին, որ մի շաբաթվա բաց թողած դասերը լրացնենք: Արդեն հանդիպել ենք, ու ես Արփիի լափթոփով բլոգ եմ գրում: Իրականում բլոգը իմ ու Արփիի դասերի մասին չի, այլ, որ երեկ Էրեբունի-Երևանի ծնունդն էր:
Քաղաքում դեռ մնացել են Էրեբունի-Երևան դրոշներ ու փուչիկներ ու թղթից թիթիզ-սիրուն զարդարանքներ: Բայց էդ ամենը զարդարում են աղտոտ ու փոշոտ, հոգնած ու ձանձրացած մի քաղաքի, որ առանց զարդարանքի էլ կարող էր շատ սիրուն լինել: Ավտոբուսից նայում էի դրոշներին ու դրոշների տակ ընկած շշերին, ծխախոտի տուփերին, արևածաղկի կեղևներին…Ավտոբուսը անցավ կարմիր լույսի տակով, արագ արգելակեց, վարորդը գոռաց անցորդների վրա: 
Երեկ մեր բակի աղբամանը հալվել էր: Հաստատ օդից չէր հալվել (ձեզ եմ թողնում պատճառի գուշակումը): 
Իրականում շատ հետաքրքիր միջոցառումներ կային կազմակերպված, բայց էդ միջոցառումներին գնում էին արևածաղիկ չրթող-թքող ժողովուրդ: Ու գիտեք` ինչ էին երգում միջոցառման ժամանակ` Երևանը մենք ենք: 
Ի՞նչ:
Երևանը արևածաղիկ չրթող-թքող մարդիկ են: Երևանը աղբամանը հալեցնող մարդիկ են: Երևանը կարմիր լույսի տակով անցնող ավտոբուսներ են: Երևանը անցորդների վրա գոռացող վարորդներ են: 
Կներեք, հարգելիներս, բայց Երևանը դուք չեք: Երևանը վարդագույն տուֆի քաղաք է: Արտասահմանցի հյուրերին զարմացնելու, գլուխս բարձր պատմությունը պատմելու քաղաք է: Հպարտանալու քաղաք է: 
Երևանը դուք չեք: Դուք Երևանինը չեք: Երևանը ձերը չէ:

International day of SMILE

#SyuneciBlog

🙂

“S”  is for the Special ones, that sorround you
“M”is for the Mornings that you should start with it
“I”   is for you to say I am happy
“L”  is for Love that motivates you to live
“E”  is for Eternity that takes you.

Smile for you, me or him. 
Smile without waiting for a reason.
Smile and be the reason to somebody’s smile.
Smile and love the life you live.
Smile and live the life you love. 
Smile.