Երևի ամենասիրուն շենքերը Երևանինը չեն,
Երևի ամենամաքուր քաղաքը չի աշխարհում
Հա թեկուզ աղմուկը պետք եղածից շատա
Ագռավներն ավելի ու ավելի են շատանում
Երևի ամենամաքուր քաղաքը չի աշխարհում
Հա թեկուզ աղմուկը պետք եղածից շատա
Ագռավներն ավելի ու ավելի են շատանում
Երկինքները միշտ չի որ խորունկ են
Կարուսելները ոչ էդքան անվտանգ ու ճոխ
Նեղ փողոցների պակաս միշտ էլ կա
Խառը շենքեր են գլխներիս թափվող
Կարուսելները ոչ էդքան անվտանգ ու ճոխ
Նեղ փողոցների պակաս միշտ էլ կա
Խառը շենքեր են գլխներիս թափվող
Ամեն օր անկապ քանդվող ասֆալտ
Ազդանշաններ խցանումներում
Կանաչ շատ քիչ կա կաֆեներն են շատ
Ու կաֆեներում ծխում են…ծխում…
Ազդանշաններ խցանումներում
Կանաչ շատ քիչ կա կաֆեներն են շատ
Ու կաֆեներում ծխում են…ծխում…
Կենտրոննա մենակ սիրուն “բարեկարգ”
Կենտրոնում ենք մենք զուտ կենտրոնանում
Ավտոբուսներում տեղ կա՞ որ նստենք
Վերջում միշտ էլ կա, լավ չենք խտանում։
Կենտրոնում ենք մենք զուտ կենտրոնանում
Ավտոբուսներում տեղ կա՞ որ նստենք
Վերջում միշտ էլ կա, լավ չենք խտանում։
Բայց Երևանը մեր չի նեղանում
Ծխող երկնքում թույն արևամուտ
Նույնիսկ քամու մեջ տերևների հետ
Պարող թղթերն են սիրուն ձևանում։
Ծխող երկնքում թույն արևամուտ
Նույնիսկ քամու մեջ տերևների հետ
Պարող թղթերն են սիրուն ձևանում։
Սարյանի պուրակ, նկարող վրձին
Ու քարի վրա պապիկներ լանչող
Փաբերի մթում հավես երգեր կան
Բակում երեխեք խաղալու կանչող։
Ու քարի վրա պապիկներ լանչող
Փաբերի մթում հավես երգեր կան
Բակում երեխեք խաղալու կանչող։
Լույսն էլ որ մարի, հույսը չի մարում
Ու սպասում ա քաղաքը հույսերով
Որ կլինենք մենք մի օր էնքան ջերմ
Ինչքան որ ինքնա մեր տաք հուշերում։
Ու սպասում ա քաղաքը հույսերով
Որ կլինենք մենք մի օր էնքան ջերմ
Ինչքան որ ինքնա մեր տաք հուշերում։
