Մենք միանգամից մի տասնըքանի կամ ավել տետր էինք առնում, որովհետև տունը չորս հոգի դպրոց գնացող կար, մենք էլ շուշուտ չէինք գնում քաղաք առևտրի… հետո անհամբեր սպասում էի, թե երբ ենք գրքերը ստանալու որ տենց միքիչ նույնիսկ վատ հոտով կազմերով կազմենք…էդ կազմերը ոչ մի տարի ճիշտ չէին չափսերով, մեկա պետք էր սկոտչով ամրացնել… Փայտից քանոնի վրա անպայման անուններս էինք գրում ու միշտ էլ գեշ էր ստացվում, բայց ջնջելու ձև չկար։ Ու համարյա միշտ օրագրի վրա անուն ազգանուն գրելուց թանաքը միքիչ շատ էր գալիս, դե գրիչը նոր էր, ու տենց… Հավես էր որ էդ օրը 10ոտ էր պետք դպրոցում լինել, ոչ թե 8։30, ու ամենահավեսն էն էր, երբ էդ օրը ուրբաթ էր…
Ֆսյո, էս տարի դասերս անելու եմ հենց ստացած, ոչ թե ունենալու նախորդ օրը, լուսանցք եմ պահելու միշտ, տետրը մինչև չվերջանա նորը չեմ վերցնելու ու էլի սին խոստումներ… տատիկ֊պապիկին այցելած ու էդ յոթ օրը մեկ ու կես էջ ճոխացրած ու ծաղկացրած շարադրություն գրելու վարպետությունը՝ վեհաճաճանչ ու փայլաթիթեղ (ֆոլգա էլի) բառերով…
Շատ խնդալուա…միշտ երեխեքից մեկի ծաղիկները, որ լենտը ամուր չէր լինում, փաթեթավորումից թափվում էին։ ։Դ