որտեղ քեզ էլ ոչ մեկ չի սիրում
չի սպասում ոչ մի լուսացույց կանաչով
չի լսվում ոչ մի ձայն կանչող
գնալ առանց պատճառների ու ինչու
սպասել լուսացույցին կանաչող
ներս մտնել դռներից քաղաքի
ներս մտնել հյուրի պես, ուղղակի
տոմսարկղից թատրոնի տոմս վերցնել
սպասել վարագույրին, որ իջներ
խոնարհվեն դերերը քո առաջ
դու ծալես տոմսը նոր առած
որպես հուշ գրպանդ դու խցկես
ու գնաս նույն այգին շրջելու
հանդիպես դու նրան սրճելու
նայես վերևից քաղաքին
ես ում եմ թողնում քաղաքն իմ
իմը չէ ես հյուր եմ մի օրով
թող երգեմ քաղաքին մի օրոր
թող քնի մինչև ես ուրիշ մի օր
նորից գամ իմ քաղաք որպես հյուր․․