լռելու արվեստը

ցանկացած իրադարձության հետևում են աջ ու ձախ քննարկումներ, բայց որ լռողներին էսքան կատեն, էդ մասին չէի լսել։ էն պահին, որ գոնե հայի միակ միտքը պետք է զբաղված լինի սահմանին տիրող իրավիճակով, քննարկում են, թե որ մատնահարդարը խոսեց էդ մասին, որ դիմահարդարը չխոսեց։ (ամենևին չվիրավորելով մատնահարդարի կամ դիմահարդարի մասնագիտությունը)

ես մի տեսակ չեմ հավատում, որ էս կամ էն երգչի ֆեյսբուքյան ստատուսը կյանքեր ա փրկելու, ոնց չէի հավատում, որ երբ հայտնի սննդի ցանցը գնաց ռուսաստանյան շուկայից, վերջինիս ղեկավարությունը ճնշվելու էր ու ասեր՝ լավ էս մի քանի անմեղ ուկրաինացուն չենք սպանում։

քաղաքականությունը եղելա ու մնում ա իմ ամենաչսիրած ու չքննարկվող թեմաներից մեկը։ միաժամանակ, ես փորձում եմ տեղեկացված լինել տիրող իրավիճակից։ բայց ես մասնագետ չեմ ու իմ կարծիքը ոչ միայն կարող է լինել կողմնակալ, այլ անգրագետ ու անօգուտ, դրա համար նախընտրում եմ էդ թեմայով քննարկման ժամանակ լռել ու ավելի շատ լսել։

եթե կարող ես իրավիճակին մի բանով օգնել, եթե քո կարծիքով քո գրած ստատուսը օգուտա տալու, արա, բայց երբ գնում, բզում ես մեկին, թե բան չես խոսում էս թեմայով, ես դրա օգուտը ոչ մի տեղ չեմ տեսնում։

ամեն մարդ ունի ցավին դիմակայելու կամ իրավիճակին հակազդելու իր գործելաոճը, (անգ.՝ copping mechanism) մեկը անդադար կգրի, կխոսի, կքննարկի, մյուսը չի կարդա ոչ մի բան, մյուսը կկարդա ամեն ինչ ու չի արձագանքի ու տենց շարունակ։ էս ամենախառը օրերին մի մոռացեք, որ դիմացինը անհատա՝ իր խնդիրներով ու իր մտածմունքներով։ եթե չեք կարող լավացնել իրավիճակը, մի էլ ավելի վատացրեք։ ընդամենը հարգեք միմյանց։