էսօր նկատեցի, որ գերմաներենում բացասական մասնիկը նախադասության վերջ տանելը մի տեսակ ազդումա մտածելակերպիդ վրա։ գերմաներենում «ես չեմ կարող արտահայտությունը»՝ Ich kann es nicht, բառացի կլինի ես կարող եմ ոչ։ մինչև «ես չեմ կարող» ասելը, դու նախ ասում ես «ես կարող եմ» ու հետո նոր ժամանակ ու տեղ տալիս «ոչ»-ին։ միգուցե դու մտածես, որ սա անիմաստա, իմ համար էդ պահին կարևոր էր։ որովհետև մինչև nicht-ը ասելը, ես արդեն հավատացել էի «ես կարող եմ»-ին։

մանտրաների աշխարհում կարևոր է, որ ասածդ արտահայտությունը լինի պարզ ու հասկանալի ու դու հավատաս դրան։ յոգայի ժամանակ, հատկապես ամենաբարդ վարժություններն անելիս ես հաճախ եմ օգտագործում՝ «ես ուժեղ եմ» մանտրան։ շատ ավելի հաճախ մարզիչս առաջարկում է մտածել ու օգտագործել իմ մանտրան, ու էս օրերին իմ համար կարևոր է «ես խաղաղ եմ» մանտրան։ էստեղ միայն դրական արտահայտություններ են, միայն դրական էներգիա։

զգացել ե՞ս՝ օրվա մեջ քանի անգամ ես դրական արտահայտություն անելիս օգտագործում «չ». ես չեմ ուշանա, ես գեր չեմ, ես տխուր չեմ, ես հոգնած չեմ… եթե ուզում ես դրական էներգիայով շրջապատել միտքդ ու քեզ, «ես չեմ ուշանա»-ի փոխարեն ասա կամ մտածիր՝ ես տեղում կլինեմ ճիշտ ժամանակին, ասա հաճելի կազմվածք ունեմ, ես լավ տրամադրություն ունեմ կամ ես էներգիայով լի եմ։ երբ դրական խոսքն ու մտածելակերպը սովորություն են դառնում, ժամանակի հետ զգում ես փոփոխություն թե քո վարքի, թե բնավորության ու տրամադրվածության մեջ։

լավագույն տրամադրության ու վիճակի մեջ չեմ/չենք բարի ու դրական խորհուրդներ տալու համար, բայց օրվա մեջ գոնե խուսափելի բացասականը հանելը վատ չէր լինի լավ կլիներ։ քեզ դրական աշնանային օր։ լավ կլինի։

հոգ տար քո մասին