-բարև ձեզ, տվյալ փաստաթուղթը կարող ե՞ք սկանավորել լուսապատճենել

-հա, ֆլեշկա եք տալի՞ս թե մեյլ

-էլ փոստ, ասե՞մ գրեք

ու սկսում եմ հեգել, որ չընկնեմ Անտվերպենի սթարբաքսի օրը։

-էլ, այ, էլ …

նա գրումա՝ elayel…

-չէ չէ, Լիլիթ, վերջում էյջ [h]

նա գրումա՝ liliteyj

-չէ չէ, h, at

նա գրումա t

— չէ չէ, շնիկ շնիկ

ու մինչև ես կասեի դոմեյնը, նա գրումա՝ mail.ru

-չէ չէ, syuneci

-syuneci՞, էս ինչ տարօրինակ բանա

-իմ սեփական դոմեյննա

նա շարունակումա գրել՝ syuneci.@.am

-չէ չէ, էդտեղ էլ շնիկ պետք չի, արդեն դրել եք, նայեք syuneci.am-ը դոմեյննա, ոնց որ ասես lilith-ը syuneci.am-ի վրա։

-օկ, օկ, էս ինչ աննորմալ դոմեյնա

վճարում եմ, դուրս եմ գալիս։ մի այլ տիպի հպարտ եմ համբերությունովս, մի այլ տիպի հիասթափված եմ, հետո ինքս ինձ ասում եմ՝ պարտավորա՞ քսերոքսի աշխատողը իմանալ տառեր հեգել, պարտավորա՞ իմանալ՝ ինչա դոմեյնը, մեյլը մենակ mail.ru-ն չի, ու մտածում եմ, որ էդ շատ, չափից շատ ուտոպիստականա։

հոգ տար քո մասին