հէյ
ես ամեն ինչ սխալ եմ ընկալել։ ես կռվել եմ։ ես պայքարել եմ։ ես չեմ համաձայնել։
եթե կյանքում միայն բարի ու դրական օրեր լինեն, ֆիզիկական էդ գոյությունը կձանձրացնի։ իսկ բարդ խնդիրներն էլ հոգնեցնում են, քամում են։
մի քանի ամիսներ, վատնած շաբաթներ, որ արդյունքում անիմաստ չեն, ցույց տվեցին, որ պայքարելը միշտ չի նախընտրելի։ թող հոսի․․․ բոլոր զգացումները, որ ապրում են օդում ու մտնում մեր հոգիներ, մեր սիրտ, բնական են ու մարդկային։ բոլոր զգացումներն էլ ապրվելու իրավունք ունեն։ չի կարելի նեղանալ ուղեղից, երբ զգայարաններիդ հրամայումա տխրել, աչքերիդ հրամայումա թրջվել։
իսկ գիտեի՞ր, որ բաժանումն էլ շատ սիրուն կարող է լինել։ ու լինում է։ իսկ գիտեի՞ր, որ հաճախ կորցնելը գտնելու ամենասկզիբն ա։ («ամենասկիզբ» բառ չկա, գիտեմ)
իրար հետ չէին համաձայնում քաղաքի անհանգստությունն ու իմ խաղաղ քայլերը։ ուշ գարնանային օդի պարզությունն ու իմ բարդ մտքերը կռվում էին էլի։ իմ ականջներում էն երգերն էին, որ լսվել էին ամենասիրուն ու անկեղծ զրույցին զուգահեռ։ հիշում ե՞ս։
ես ամեն ինչ պայքար եմ հասկացել։ բայց ամեն ինչ պարզապես սիրուն ու ներդաշնակ հոլովակ էր։ ֆիլմից կադր։ չեմ չափազանցնում։
հոգ տանելն ու բարությունը էս մոլորակին անհրաժեշտ հատկանիշներ են։ մարդկության պատմության բոլոր խնդիրներն ու կռիվները ծնվել են դրանց արհամարհելու արդյունքում։ իսկ մեզ անիմաստ խնդիրներ պետք չեն։ քո դրականները էն նստարանի նման են՝ ծառի տակ, հով տեղ, երբ շոգից ու քայլքից հոգնած գտնում ա քեզ, կամ դու իրան ու դու մի կողմում դնում ես ուսապարկդ ու մյուս կողմում դու ես տեղավորվում։ հոգ տար։
ես ամեն ինչ վերջ եմ հասկացել։ վերջը երբեք չի լինում։ վերջը հորինվածքա։ նույնիսկ իմ՝ ֆիզիկայից բան չհասկացող միտքը գիտի, որ ցանկացած էներգիա մի վիճակից վերածվումա մյուսի։ վերջ չկա, կա փոփոխություն։ սիրելա պետք էդ փոփոխությունները։
ամեն ինչի գնահատական մեր ընկալումներիցա, մեր ակնկալածիցա, մեր տեսակից։
եթե ես խոսեմ դատարկ սենյակում ու լինեմ խուլ, կասե՞ս, որ իմ բառերը ձայն չեն ունեցել։ դե լսող չի եղել։
գիտեմ, որ ցրիվ են մտքերս, գիտեմ, որ խառն են բառերը, ինչ֊որ տեղ անիմաստ են, քանի որ վաղուց չեմ եկել մոտդ պատմելու ու մոռացել եմ, թե ոնց էինք շփվում, բայց ասեմ՝ ավելի անկեղծ հետդ չեմ եղել։ էն բոլոր խնդիրների ու քաոս֊մտքերի կծիկը, որ էնքան էր մեծացել՝ ինձ էլ էր իր մեջ առել, քանդվեց։ քննարկվեց։ պարզվեց։ ու ես դուրս եկա էն կծկված ու մութ պատերից։
սիրուն աչքով նայի ամեն ինչին։ ամեն ինչ սիրուն կդառնա։
«այո» ասա ամենաբարդ խնդրին։ խնդիրը կդառնա լուծում։
թույլ տուր քեզ տխրել, որովհետև դու բառի ամենավատ իմաստով մարդ ես ու մարդ ես բառի լավագույն իմաստով։
մի պայքարիր ամեն ինչի դեմ, որովհետև ինքդ քո դեմ ես պայքարելու ի վերջո։
հանգիստ ու ներդաշնակ եղիր ու քիչ շարժիր օդի փոշեհատիկները։ էդպես ավելի պարզ կերևա ապագան։
ներսից կարմիր ու դրսից կապույտ ակնոցի ապակիներից նայում եմ քեզ ու ասում եմ՝ ժպտա, որովհետև ամեն ինչ շատ լավ ա։
հոգ տար ՔՈ մասին․․․