ոչ մի պետքաներ չեմ ավելացնում էս տարի, ինչ-որ հանձնվելու նման կարողա հնչի, բայց ամեն տարի հետ եմ նայում, տեսնում եմ՝ որոշածներիցս ոչ մի բան չեմ արել ու դե ավելորդ հիասթափությունա:

ինձանից ոչ մի սպասելիք չունեմ, կնայեմ՝ ինչա ստացվում, ինչ՝ չէ: իհարկե սա չի նշանակում, որ պառկելու եմ անկապ ու սպասեմ, որ լավ բաներ լինեն: զուտ չեմ որոշում, թե ինչա լինելու: պիտի չեմ ասում: ճնշում չկա:

միևնույն ժամանակ դրական եմ ակնկալում շատ, լիքը տեղ եմ բացել դրականի համար: շատ մոդայիկ բառ կա, մանիֆեստում եմ, որ լավա լինելու, դրականա լինելու, խաղաղա լինելու:

Տենանք 🙂