ինստագրամի անկումը

հեյ,

պրովոկացիոն վերնագիր եմ գրել, բայց դե ապագան կանխագուշակելը ոչ մեկ չի արգելել։ էս մասը կարար չափածո լիներ՝

պրովոկացիոն վերնագիր եմ գրել,
բայց ապագան գուշակելը
ոչ մեկ չի արգելել

ինչևէ, էսօր շատ խոսեցինք ինստագրամի ու տիկտոկների մասին, ու ես էլի ջղայնացա։ ու ես էլի չեմ հասկանում։ ու ես էլի չեմ հասցնում։ ես կուզեի թակել բոլոր ինֆլուենսերների դռները ու ասել՝ դուք հավատում ե՞ք Եհովային… էէէէ…. դուք հավատու՞մ եք ինստագրամի հավերժությանը։

էնքան սիրուն կոնտենտ (նյութ, բովանդակություն) են ստեղծում, էնքան էներգիա ու ժամանակ են ծախսում, խնդիր չկա, գումար են վաստակում, բայց էդ անտերը կայուն չի, էդ անտերը մնայուն չի։ ասում եմ «անտերը», բայց էդ անտերը տեր ունի, ու էդ տերը դու չես։

Լինում է չի լինում մի ինստագրամ է լինում, մարդիկ այնտեղ ապրում էին խաղաղ ու երջանիկ, սիրում էին ժամանակ անցկացնել այնտեղ ու մի օր չար կախարդը…Լիլի’թ (ինչպես սիրում են հաճախ դիմել ինձ) մի շեղվի….Ցուկերբերգը որոշումա, որ այ թվիթերը ծախեցին, ես էլ բռնեմ ու Մետան ծախեմ։ Նա վաստակում է շատ գումար, կառուցում է շաքարահացով ու մեղրով տուն…. Լիլիիիթ… հա կներեք, էլի շեղվեցի, մի խոսքով, ինչ ուզում անումա էդ փողի հետ ու գալիս ա նոր կախարդ՝ Էլոն Մասկի նման մեկը, ասումա՝ ես չեմ ուզում ինստագրամը սենց, ես չեմ ուզում անունը ինստագրամ լինի ու տենց լիքը չեմ-ուզումներ։ Մարդիկ, որ խաղաղ ու անհոգ ապրում էին այնտեղ, դժգոհություն են հայտնում նոր կախարդին, էս էլ, թե բա՝ հեչ էլ հայտնեք, ես եմ, իմ սոց կյանքը…կայքը։

Անզոր ու հուսալքված մարդիկ լքում են ինստագրամը։ իսկ եթե չկա լսարան, չկա ինֆլուենսեր։ արա չեն կարդում/նայում քեզ, ու՞մ ինֆլուենսես։

հեքիաթն ավարտվեց, խնձոր բան, չընկավ, գրավիտացիա չկա էս հեքիաթում։

Թվիթերի ժողովուրդը գնացին մաստոդոն։ բայց էս լրիվ ուրիշ պատմությունա։ ինստագրամի ժողովուրդը մնացին անտեր ու անտուն, անհայրենիք ու անփող։ հիմա չասես՝ կգնանք տիկտոկ, թե չէ մի հեքիաթ էլ տիկտոկի մասին կգրեմ։

էդ պահին, մի մանկիկ դուրս եկավ էդ կատաղած ամբոխի մեջից, ասաց՝ թագավորը մերկ է…չէ, տենց չասեց, ասեց՝ կայք սարքեք, ձեր սեփական կայքը ունեցեք, թող ձերը լինի, ոչ թե ցուկինը, թող դուք որոշեք՝ երբա փակվելու, երբա դադարելու գոյություն ունենալուց։

հենց արձանս մի տեղ մի օր կառուցվի, (ինքը…իրա ամբիցիաները) տակը կգրեք՝ կայք սարքեք, բլոգեք, արա։

հոգ տար քո մասին

շարունակելի….