Հեղինակների պահոցներ՝ սյունեցի

ինչքան հաճելիա տեսնել, որ քո սիրած սրճարանի աշխատողները սիրում են իրենց գործն ու գործընկերներին։ «գնա, հաց կեր, հանգստացի, կգաս միասին սուրճ կխմենք»,-ասումա մեկը մյուսին։

հավեսա շատ էդ մթնոլորտում աշխատելն ու կօֆէ խմելը։

ֆուտբոլի մասին

սիրել ու նայել ֆուտբոլ, իմանալով ՖԻՖԱ-ի կոռումպացված լինելու, Քաթարում նոր քաղաք ու մարզադաշտեր կառուցողների անմարդկային վերաբերմունքի մասին, նույննա, որ սիրում ես հայրենիքդ, բայց չես սիրում կառավարությանը: (:

սկզբից սկսելու մասին

հեյ

էսօր շատ պատահական բացահայտեցի, որ Lego education-ը (լեգո կրթություն) Հայաստանում պաշտոնական ներկայացուցիչ ունի:

ասեմ՝ ինչի հետաքրքրեց թեման, ապա շարունակեմ պատմել, թե ինչ տեսանք ներսում: մի քանի օր առաջ զարմիկներիս հարցնում էի, թե ինչ նոր առարկաներ են անցնում դպրոցում, որն է դուր գալիս, որը՝ չէ: պարզվեց ինֆորմատիկան էր նորություն: սովորել էին ներմուծող ու արտածող սարքեր, բայց ինչքան էլ զարմանալի ու տխուր լինի, երեխան սովորել էր դասագրքային նյութը ու չէր էլ ուշադրություն դարձրել, որ էն հեռախոսը, որը 24/7 ձեռքինա… մի րոպե, ըմ, հիմա հեռախոսը ներմուծող սարքա՞, թե արտածող: էն, որ հեռախոսով շատ բան չես կարող ստեղծել, բայց կարող ես ու սպառում ես գրեթե ամեն ինչ, էդ հաստատ: իսկ պլանշետները՞, էս պահին ես բլոգում եմ Անդրանիկի iPad-ով, երեխաները Լեգո կրթություն լաբ-ում ռոբոտներին կենդանություն տալիս էին ու կառավարում էին պլանշետներով, ուրեմն պլանշետը ինչ-որ տեղ կարող ենք համարել ոչ միայն սպառելու, այլ նաև ստեղծելու գործիք: ինչևէ, խնդիրն էն էր, որ ուսուցչից ակնկալվում էր երեխուն ասել, որ ստեղնաշարդ ներմուծող, իսկ էկրանը արտածող սարք է, օրինակ, իսկ նա սովորել էր գրքի ճոխ բառապաշարով կանոնը, որը ինքս էլ չհասկացա:

բոլորս էլ գիտենք, թե ինչքան արագ ու անկանխատեսելի ա փոխվում աշխարհը, որոշ մասնագիտություններ դառնում են ոչ անհրաժեշտ, առաջանում են նորերը, ու մեր կրթական համակարգը սրանից կմ-երով հեռուա, վեցերորդ դասարանցին սովորումա ներմուծող-արտածող սարքեր: իսկ այ օրինակ Լեգո կրթություն-ում առաջին դասարանցին կսովորի ստեղծել ռոբոտ, կոդ գրել, կառավարել ռոբոտը ու երեխու մոտ հետաքրքրություններ կառաջանան դեպի եկող հարյուրամյակի սարքեր: ինչքան բարձր ու վստահ ենք ասում, որ Հայաստանը նորագույն տեխնոլոգիաների առաջատար երկրներիցա, էնքան սերունդը միայն սովորում ա տիկտոկի համար պարային վիդեոներ սարքել ու ինստագրամի սթորիներ դնել:

չեմ ակնկալում, որ ամեն դպրոցականի կսովորացնեն ռոբոտ ստեղծել, բայց հաշվի առեք, որ վեցերորդ դասարանցին էս պահին շատ ավելի տեխնիկական գիտելիքներ ունի, քան ինֆորմատիկայի դաագիրքը կտա, միգուցե սկսել 3րդ դասարանից, միգուցե միքիչ ժամանակին համընթաց քայլել ու միգուցե երեխեքին դաս սովորացնել, ոչ թե դասը անցնել:

ու քանի էս ուտոպիական օրերը չեն եկել, ձեր երեխեքին զարգացնելու համար շատ լավ հնարավորությունա cet.am-ը: ես իսկապես հաճույք ստացա՝ ինչ սիրուն էր կազմակերպված ամեն ինչ: եթե սերունդը միքիչ ավելի ապագային նայող լինի, միքիչ կառուցողական միտք ունենա, բողոքներս կքչանան:

հոգ տար քո մասին

քո ձայնը լսելու մասին

հեյ
ամեն անգամ, երբ մի բանից բողոքում եմ՝ մի տեղս ցավումա, հոգնած եմ և այլն, մաման ասումա՝ դու քո օրգանիզմի վրա փորձեր ես անում, սենց չի կարելի։ մաման դա վատ իմաստով ա ասում, իսկ ես, հա, իրականում անում եմ ինչ-որ փորձեր օրգանիզմիս վրա՝ կյանքի լավագույն տարբերակը իմ համար գտնելու ու հետո էդ ոսկե միջինով ապրելու համար։ նախապես ասեմ՝ մեծ ձախողումներ չեն եղել, բայց մեծ ձեռբերումներ էլ չունեմ։
ամեն օր կարդում ենք հազարավոր հոդվածներ՝ ամեն օր կերեք «ինչ-որ սովորական բանջարեղեն կամ բույս» և տեսեք, թե ինչ կլինի ձեր օրգանիզմի հետ, խառնեք այս երկու նյութերը, խմեք ամեն օր, տեսեք թե ինչպես կբոյովանաք ու տենց… ես, մեղմ ասած, չեմ հավատում էդ հոդվածներին։ մի քանի օր առաջ գրել եմ, որ յուրաքանչյուրս անհատներ ենք ու տարբեր օրգանիզմներ տարբեր երևույթներին արձագանքում են ուրույն ձևով։ միգուցե էդ հոդվածը գրող ռուս ծյոծյան էդ հեղուկից բոյովացելա, քավ լիցի, ես նրան չեմ մեղադրում ստահոդ հոդվածներ գրելու մեջ, բայց ես ինձ ավելի լավ գիտեմ։ ես էդ հեղուկից մաքսիմում սովածանամ ։Դ
ու տենց…սկսեցի իմ փորձերն անել։ մի շաբաթ ջուր չխմելուց մինչև ամեն առավոտ գոլ ջուր խմել, հասա բուսակերության, մոտ մեկ ամիս հումակեր էի, մեկ տարի ամեն օր յոգա անելուց հետո մի ամիս առանց յոգա ապրել, սուրճը բացառել մի շաբաթ էն դեպքում, երբ ինձ առանց սուրճ չեմ պատկերացրել երբեք։
մի եզրակացության եկա միայն՝ օրգանիզմդ քեզ ոչ միայն լսում, այլ նաև ուղղորդումա։ հիշեցնումա, որ ջուր խմելու ժամնա, որ էսօր միքիչ ավելի քիչ ես շարժվել։ ուղղակի պետք է լսես ինքդ քեզ։ ոչ մի հոդվածագիր չգիտի՝ ինչ ես զգում դու։
հոգ տար քո մասին

ելք կա vi֊ից

հեյ

եթե քեզ հետ դեռ չի պատահել, որ բացես vi-ն կամ vim-ը (Unix-ի ամենահայտնի խմբագրիչներից մեկը) ու հետո գլուխ չհանես՝ որ ստեղներն են քեզ «լսում», որոնք՝ չէ, ինչ ասեմ՝ յեյ քո համար։ երբ ես առաջին անգամ տերմինալում գրեցի  vi trying.sh ու սեղմեցի Enter, հետագա տասը րոպեներին մի քանի ժամվա ընթացքում ուղեղիս մեջ մի քանի հազար կարճ միացում եղավ։ բայց ինչպես ասում են իմաստունները, ամենաբարդ խնդիրները ամենապարզ լուծումներն ունեն։

տերմինալում գրեցիր՝ vi whatever.sh ու սեղմեցիր Enter

—գրելու կարողություն ստանալու համար օգտագործիր i ստեղնը (input` տրամաբանական ա չէ՞)

—a֊ով նույնպես կարող ես անցնել instert mode֊ի, բայց կսկսես գրել կուրսորից աջ ընկած տարածքում,

֊֊իսկ o ստեղնը թույլ կտա քեզ գրել միայն կուրսորի հաջորդ տողից սկսած, նոր տող կսկսի քեզ համար

հըմ, ինչ֊որ տառասխալ արեցիր, ուզում ես ջնջել գրածդ, սա կարող է թվալ պատիժ բոլոր մեղքերիդ համար, եթե չգիտես, որ՝

֊֊x֊ով կարող ես ջնջել կուրսորից աջ գտնվող միավորները

֊֊dd-ով կարող ես ջնջել ամբողջ տողը, 4dd-ով կարող ես ջնջել հետագա չորս տողերը, իսկ 67dd-ո՞վ․․․․

շփոթվեցի՞ր, ուզում ես տողը ջնջել ու դրա փոխարեն էկրանիդ հայտնվում ա՝ dddddddddddd…. ու՞մ հետ չի եղել․ ստեղնաշարիդ հյուսիս֊արևմուտքում  կա esc, որի օգնությամբ insert mode֊ից կանցնես command mode-ի։

։/<փնտրվողբառը> թույլ կտա քեզ փնտրել բառը ամբողջ ֆայլով՝ անընդհատ վերև֊ներքև սքրոլ անելու փոխարեն։ հաջորդ արդյունքին անցնելու համար՝ պարզապես n:

ստորև (շատ հայերեն բառ մը) մի քանի հավես բաներ vi-ում ավելի արագ աշխատելու ու ընդհանրապես՝ աշխատելու համար։

A-գրում ես տողի վերջում՝ անցնելով insert mode-ի

u(undo)-չեղարկում ես վերջին փոփոխությունդ

U(undo)-չեղարկում ես ամբողջ տողի վերջին փոփոխությունները

D-կջնջի կուրսորից աջ ընկած հատվածը մինչև տողի վերջ

C-ոչ միայն կջնջի կուրսորից աջ ընկած հատվածը մինչև տողի վերջ, այլ նաև կանցնի insert mode-ի, կամ՝ C=D+i

dw(delete word)-պարզապես կջնջի բառը, իսկ 4dw-ն՝ (անակնկալ) 4 բառ

cw (change word)-նոր բառ՝ նախորդի փոխարեն

r(replace)-նոր միավոր՝ նախորդի փոխարեն

R-նոր միավորներ հաջորդող միավորների փոխարեն

s-կջնջի մի միավոր ու կանցնի insert mode-ի՝ առանց ջնջելու մնացած տողը

S-կջնջի ամբողջ տողը ու կլրացնի այն՝ իհարկե անցնելով insert mode-ի

եթե սլաքների հետ սեր չունես, ուզում ես ավելի քուլ երևալ՝

  • k–up
  • j-down
  • h-left
  • l-right

vi-ից դուրս գալը, ֆայլը պահպանելը․․․ցավալի դեպքեր են, այո։

։wq

վերլուծում

ահավոր բարդ շաբաթա եղել, գժանոց, խառը, մտքերով ու վախերով լի ու հիմա պարզապես դատարկող գրառումա։

շատ բարդա չթողնել, որ հուզականությունը չազդի քո առօրյային։ մեկ-մեկ երազում ես՝ ռոբոտ լինել։

ես ինչ-որ լուծում եմ գտել, մի տեսակ խորհուրդ եմ տալիս։ որոշում ես ժամ ու տեղ, որտեղ մենակ դու ես լինելու ու հույզերդ՝ լաց, ջղայնություն, անկարողության զգացում, ցավ ու ինչու ոչ՝ երջանկություն, խլվլիկներ, էյֆորիա…

հետո թե դու գժի նման կպարես, որ էդ հույզերն ու լիցքերը դուրս գան, թե դու կմիացնես աշխարհի ամենասպանիչ երգացանկը ու չորս տարեկանի նման կլացես, դու ես որոշում։

հոգ տար քո մասին

կիրակի

հեյ,

ես էսօր էլի մայրամուտին եմ արթնացել, ու նախաճաշել եմ ընթրիքի ժամից հետո։

ես էլի անպատասխան եմ թողել զանգեր ու նամակներ ու հիմա փորձում եմ սոդայով ու քացախով մաքրել թավաներս։ բայց ինձ թվումա, որ «տապակա»-ն ավելի սիրուն բառա։

ես էլի ալարել եմ լվալ մազերս ու հիմա խուսափում եմ հայելուց։

ես էլի միացրել եմ մի քանի հազար անգամ տեսած հեռուստաշոուն ու կերպարներից մի քանի վայրկյան առաջ ասում եմ իրենց խոսքը։ մտքերիցս լավ գիտեմ իրենց ասելիքը։

ես էլի մի թեմայի շուրջ հազար անգամ մտածել եմ էսօր, մի քանի հնարավոր սցենարներ եմ պատկերացրել, որոնցից ոչ մեկը սրտովս չէր։

ես էլի պայմանավորվել եմ հանդիպելու համար ու խոստացել եմ ճիշտ ժամին ճիշտ տեղում լինել։

ես էլի խոստացել եմ այցելել ու հետաձգել եմ ամեն ինչ, ինչ հնարավոր էր։

ես էլի գրել եմ անելիքների ցանկ ու դեռ ոչ մեկի առաջ «պծիչկա» չեմ դրել։

ես էլի փորձել եմ ուրախանալ էն փոքր բաներով, որ կան իմ կյանքում, խմել եմ բավականաչափ ջուր ու չեմ մոռացել վիտամիններս։

ես էլի ասել եմ «լավ եմ» ու մտքումս ավելացրել՝ «լինելու»։

սա ծույլ կիրակիա, էներգիա հավաքելու, մտավոր, հոգեպես ու ֆիզիկապես հանգստանալու կիրակիա։ ապագայի եսիս խնդիրներ թողնելու ու դրանց մասին մի քանի րոպե գոնե չմտածելու կիրակիա։

հուսամ՝ քո կիրակին ավելի հետաքրքիրա անցնում։ հուսամ՝ դու հասցրել ես բոլոր անելիքներդ։

հոգ տար քո մասին

խոպան գնալու մասին

միացնել սարկազմն ու ասել՝ իսկ ես արդեն մտածում էի, որ Հայաստաննա դանդաղ, բայց վստահ դառնում «խոպան» գնալու երկիր։

մեկ էլ՝ հը՞։ ես հասկանում եմ, որ love is մաստակներից հայտնի կաղապարն են վերցրել, բայց դե չգիտեմ…մի տեսակ ոնց որ…եսիմ, չգիտեմ, դուք ասեք։

վաղը

հեյ

մի տեղ կարդացի, որ զարթուցիչ լարող մարդիկ լռելյայն լավատեսներ են ու մտածեցի՝ ինչքան ավելի լավատես ու ուժեղ կամք ունեցողներ են քնելուց առաջ նախաճաշի համար վարսակի փաթիլներ թրջողները (overnight oatmeal).

հոգ տար քո մասին

պատմություններ, որ մի օր ավարտվում են

հեյ,

էլոն մասկը որոշեց գնել թվիթերը ու շատերը պանիկայի խուճապի մեջ են, շատերն էլ տեղափոխվում են մաստոդոն՝ տանել չկարողանալով փոփոխությունները։ երբ ինստագրամն ու ֆեյսբուքը ռուս-ուկրաինական պատերազմի հետևանքով արգելափակվեցին կամ հեռացան ռուսաստանից, էն օգտատերերը, որոնց միակ հույսը սոց կայքերի հետևորդներն են, գովազդները, սկսեցին շատ արագ տելեգրամ ալիքներ ստեղծել։ էդ ալիքները հիմա մեծամասամբ դատարկ ու անտեր են մնացել։ մի քանի օր առաջ էլ ինստագրամում ուղղակի ջնջվում էին մարդկանց հաշիվները, որի մասին ինստագրամը թվիթ արեց՝

եթե հիշենք Հարարիին, սրանք բոլորը պատմություններ են, ու բոլոր պատմություններն էլ մի օր ավարտվում են։

հոգ տար քո մասին